بیوگرافی ال پاچینو
درنیویورک دیده به جهان گشود و پدرش سالواتور پاچینو (زاده شهرکورلیونه ) کارمند شرکت بیمه و مادرش رز پاچینو (دارای نژاد امریکایی-ایتالیایی) خانه دار بود. والدین او هنگامی که او بچه بود از هم جدا شدند. پدربرزگ و مادربزرگ او در اصل اهل سیسیلی بودهاند.
وی در دوران جوانی و در حالی که بیش از ۲۲ سال از بهار زندگی اش نمیگذشت مادرش را از دست داد. پاچینو پیش از مرگ مادرش، زندگی چندان لذت بخشی را پشت سر نگذاشته بود و چون والدینش خیلی زود از هم جدا شده بودند مجبور شد به همراه مادرش به خانه پدربزرگش نقل مکان کرده و در آنجا اقامت کند.
ورود او به عرصه بازیگری را باید سال ۱۹۶۹دانست. پاچینو در این سال در فیلم ناتالی و من بازی کرد و دو سال پس از آن نیز ایفای نقشی در وحشت در نیلی پارک را پذیرفت. اما بازی در این دو فیلم هرگز او را راضی نکرد تا اینکه فرانسیس فورد کاپولا تصمیم به ساخت یکی از شاهکارهای تاریخ سینما یعنی فیلم پدر خوانده گرفت، نقش «مایکل کورلییونه» به او واگذار شد. رابرت ردفوردو جک نیکلسون و ... جمعی دیگر از بازیگران معروف سینما مورد آزمایش قرار گرفتند اما کاپولا فقط پاچینو را انتخاب کرد. پاچینو برای این فیلم نامزد دریافتجایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد که به آن نرسید.
در سال ۱۹۷۳ او در فیلمهای مترسک و سرپیکو بازی کرد. در مترسک نقش آدمی سرگشته را داشت که در پی هویت خویش است و در سرپیکو نیز یک پاچینوی تمام عیار بود. وی در این فیلم نقش فرانک سرپیکو افسر پلیسی را بازی کرد که فساد افسران مافوق خود را افشا میکند. پاچینو در همان سال بار دیگر نامزد دریافت اسکار شد اما باز هم این جایزه نصیبش نشد. اما منتقدان، جایزه گلدن گلاب را به سبب بازی در سرپیکو به وی اهدا کردند.
از دیگر بازیهای چشمگیر پاچینو میتوان به حضورش در فیلمهای پدر خوانده۲ (۱۹۷۴)، بعدازظهر سگی(۱۹۷۵) و عدالت برای همه(۱۹۷۹)» اشاره کرد. پاچینو برای بازی در همه این فیلمها نامزد اسکار شد ولی مورد بی مهری اعضای اسکار قرار گرفت. او میگوید: «من برای اسکار بازی نمیکنم، چون بازیگری عشق من است، عشقی که هرگز نمیتوانم رهایش کنم».
او برای بازی در فیلمهایی چون کرایمر علیه کرایمر(۱۹۷۹)، اینک اخرالزمان متولد چهارم جولای(۱۹۸۹) برای بازی دعوت شد ولی او قبول نکرد.هنگامی که کاپولا برای فیلم اینک آخرالزمان او را دعوت کرد، پاچینو در یک جمله پاسخ منفی به او داد: «من با تو به جنگ نخواهم آمد».
دهه ۹۰ را برای باید دهه نوینی برای پاچینو دانست،زیرا او که پس از بازی در فیلم انقلاب (۱۹۸۵) مبتلا به ذات الریه شده و مدت چهار سال نیز از عالم سینما دور مانده بود در فیلم دریای عشق(۱۹۸۹) بار دیگر خوش درخشید.از فیلمهای معروف او در این دهه میتوان بهدیک تریسی پدر خوانده۳(۱۹۹۰)، فرانکی وجانی(۱۹۹۱)، گلن گری گلنراس(۱۹۹۲)،راه کارلیتو(۱۹۹۳)،التهاب(۱۹۹۵)، تالار شهر(۱۹۹۶)، وکیل مدافع شیطان-دنی براسکو(۱۹۹۷) و خودی(۱۹۹۸) اشاره کرد.اما برترین فیلم او در این دهه، بوی خوش زن در سال ۱۹۹۲ میباشد که جایزه اسکار را برایش به ارمغان آورد.او در این فیلم ایفاگر نقش مرد نابینایی بود که عشق به همنوع را به بهترین شکل ممکن بیان میکند. علاوه بر جایزه اسکار، جایزه گلدن گلاب نیز برای این فیلم از سوی منتقدان، به او اعطا شد.زمانی که نقش شیطان در فیلم وکیل مدافع شیطان (۱۹۹۷) را ایفا کرد، همه بزرگان ،نامداران و تماشاگران سینما و مردم عادی او را نابغه خواندند.
در سال ۱۹۹۶ از سوی انجمن گوتام جایزه ویژه یک عمر فعالیت هنری نصیبش شد و پش از آن نیز از سوی فستیوال بین المللی فیلم سن سباستین اسپانیا جایزه مشابهی به او اهدا شد. او در سال ۲۰۰۲ در فیلم بی خوابی نقش یک کاراگاه را بازی کرد که در تعقیب یک قاتل حرفهای است. تاجر ونیزی(۲۰۰۴) را باید بهترین فیلم او از سال ۲۰۰۰ به بعد دانست.
کمتر بازیگری در سینمای جهان میتوان سراغ گرفت که نظیر پاچینو قدرت بازی با چشم را داشته باشد. چشمان پاچینو قدرت صحبت کردن با مخاطب را دارد و میتوان برق خاصی را در دیدگان وی احساس کرد. این یکی از امتیازات منحصر به فرد او است و فیلم پدر خوانده۲ اوج بازی وی با چشمهایش به شمار میرود.قدرت و تاثیر نگاه او صحنه های جاودانه ای را در تاریخ سینمای جهان خلق کرده است.بعنوان مثال بازی استثنایی او در سکانس مرگ سولاتسو و پلیس خیانت کار(پدر خوانده1) استعداد بی نظیرش را به نمایش میگذارد.
پاچینو در بازیگری دارای سبک ویژهای است و به واقع سرشار از استعداد است و به خوبی میتواند ایفاگر هر نقشی باشد. نکته برجسته در بیشتر بازیهای او این است که مخاطب را با خود همراه میسازد. فرانسیس فورد کاپولا درباره او میگوید: «اگر کارگردان نمیشدم دوست داشتم یک پاچینو بودم». صدای گرم و دلنشین او در بازی به پاچینو کمک فراوانی میکند، گویی اعضای بدنش همه هنگام بازی واقعاً بازیگر هستند.
در میان ستارههای هالیوود، بازیگران انگشت شماری چون مارلون براندو را میتوان یافت که صدایی مانند او داشته باشند. پاچینو تاکنون ازدواج نکردهاست اما دارای سه فرزند است که یکی از انان دختری ای به نام جولی ماریاست(متولد 1988) که در پی رابطه چندین ساله اش با مربی بازیگری اموزشگاه لی استراسبرگ جن ترنت به دنیا امد و دو فزرند دیگرش دوقلو هایی با نام های انتون و اولیویا اند (متولد2001) که انها نیز ثمره رابطه ناموفقش با بورلی دی انجلو بودند.
بعد بازی پاچینو با کولین فرول در فیلم ریکرئوت که منحر به رابطه دوستانه با کولین شد ، ال اعتراف کرد که فرول یکی از استعداد های نسل جدید هالیوود است .
آل پاچینو در زندگی شخصی خود چیزی برای مخفی کردن ندارد و شاید به همین دلیل نزد مطبوعات و روزنامه نگاران از محبوبیت ویژهای برخوردار است. او انسانی وارسته و درستکار است که همواره تلاش دارد به همنوعان خود،آن هم به هر شکل ممکن کمک نماید و همین موضوع سبب شده تا وی دوست داشتنی باشد.
فیلم شناسی
ناتالی ومن
وحشت درنیلی پارک
عدالت برای همه
مترسک
پدرخوانده
پدرخوانده۲
پدرخوانده۳
انقلاب
دیک تریسی
گلن گری گلنراس
راه کارلیتو
التهاب
تالارشهر
دنی براسکو
خودی
صورت زخمی
بوی خوش زن
سرپیکو
مخمصه
روش کارلیتو
وکیل مدافع شیطان
بعدازظهرسگی
کافه چینی
بی خوابی
اسلم وان
مردی که میشناسم
گیگلی
تازه سرباز
فرشتگان در امریکا
تاجرونیزی
دونفر برای پول
۸۸دقیقه
مشعل
فرانکی وجانی
جوایز
- برنده جایزه British Academy بهترین بازیگر نقش اول مرد - بعدازظهر سگی.
۱۹۷۲ - نامزد -جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد-پدرخوانده
۱۹۷۳ - نامزد -جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد-سرپیکو
۱۹۷۴ - نامزد -جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد-پدرخوانده۲
۱۹۷۵ - نامزد -جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد-بعدازظهرسگی
۱۹۷۹ - نامزد -جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد-عدالت برای همه
۱۹۹۰ - نامزد --جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد-دیک تریسی
۱۹۹۲ - نامزد-جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد-گلن گری گلنراس
۱۹۹۲ - برنده -جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد-بوی خوش زن